Twee maanden redelijk stil en toch nooit... euh.. stil gezeten!
Waar moet ik beginnen? Ik denk ergens half september toen onze laatste, vaste, gasten hun bagage inlaadden en huiswaarts vertrokken.
Amper een drietal dagen later vertrokken Loredana en ik ook richting het Belgische landje om zus en moeder te bezoeken. Die laatste sukkelde een beetje met haar gezonde heid en daar moet je tijd voor vrijmaken.
Het was echter ok met die gezondheid en zo vertrokken we op 21 september met een gerust hart weer richting onze Umbrische heuvels.
Nog geen paar dagen later kreeg ik echter bericht dat het dan toch niet zo goed ging met die moeder van ons en ik zat al snel weer op het vliegende tuig. Mijn zus kon namelijk niet met de wagen rijden want was zelf pas geopereerd aan haar voet en gezien de moeder was opgenomen in het zieke huis was het maar normaal dat ik voor wat verlossing ging zorgen.
Gelukkig kregen we, pas geland en aangekomen in het hospitaal, te horen dat ons ma naar huis mocht. Het ging gelukkig al veel beter en ze wisten hoe en wat.
Tussen de vluchten door en een bezoek van mijn nicht waren we al aan het werk gegaan om de voorbereidingen te treffen voor de olijvenpluk. Het zag ernaar uit dat die dit jaar een stuk vroeger zou beginnen gezien de lange droogte, doch, toen begon het te regenen... en veel...
Dus zitten we nu te wachten tot het weer stopt met regenen en hopen dat we dit weekend, ten laatste maandag, kunnen beginnen.
We "zitten" natuurlijk niet letterlijk, tussen de regenbuien door hebben we niet stil, euh... gezeten. We hebben wat nieuwe tuigen aangekocht om het domein beter, sneller en minder vermoeiend te kunnen onderhouden en bewerken. We worden er blijkbaar ook niet jonger op en ook al willen we dat niet toegeven voelen we dat op het einde van het seizoen wel degelijk, en dan begint het echte fysieke werk pas. Meer materiaal betekend meer opslagplaats dus heb ik die bijgebouwd.
Er was toch ook nog tijd voor ontspanning. Vorig weekend waren we, samen met een bende vrienden en een stuk familie, in Tirana. Fijne stad, interessante geschiedenis, een bunker met meer dan 100 kamers tot 4 verdiepingen onder de grond, veel aan tafel in zeer degelijke restaurants aan zeer schappelijke prijzen.
En dan is het ondertussen vandaag... Tijdens de meeste regenval werk in aan de website en social media en het "pushen" van de reserveringen voor het volgende seizoen. Zoals je kan zien op de foto boven geven wezeer degelijke vroegboekkortingen. Waarom? Omdat we liever iets armer zijn maar meer zielen en dus ook meer vreugde beleven bijLa Vallata!
Voor wie nog twijfelt om te boeken: voor de top-maanden zijn er al heel wat reserveringen, wacht dus best niet te lang om te beslissen!
Alez, swat, we zitten op hete kolen om de olijven te beginnen plukken en in dat verband is er nog een verrassing, maar die onthul ik pas als alles "rond" is!
Keep smiling
Pax et Bonum
Terug van nooit weggeweest