Uitstel is geen afstel!
We hebben net een heerlijk verlengd weekend achter de rug. Alez, "net" toen ik maandagochtend aan deze post begon, er zijn wat zaken tussen gekomen.
Resultaat van die onderbreking is dat ik eigenlijk niet meer weet waarom ik de titel "Uitstel is geen afstel!" gebruikte... Ik zal er wel weer opkomen.
De eerste etappe was bij 2 bevriende koppels in de buurt van Cittadella (Padova) waar we in een eenvoudig maar heel degelijk 3 stellen hotel overnachtten.
Na een, door één van de vrienden, geleid bezoek aan het mooie, maar heel natte, stadje ging het richting een "Bruschetteria" voor het avondeten.
Je raadt het al, gespecialiseerd in bruschetta's, maar niet de kleintjes die wij, jullie, gewoon zijn. Met 1 bruschetta heb je daar gegeten.
Na een rustige en 7 uur lange nacht zonder wakker te worden (niet mijn normale doen) en een beperkt maar heerlijk ontbijt kwamen we nog even allemaal samen om afscheid te nemen en richting Passo Croce d'Aune te reizen, zo'n anderhalf uur daarvandaan.
Onderweg kregen we een berichtje van de andere 3 bevriende koppels dat we elkaar onderweg zouden ontmoeten voor het middageten. Ze hadden een uitstekend T.I.R. wegrestaurant gelokaliseerd en we zouden daar ongeveer op hetzelfde tijdstip aankomen. Gesloten... Dan maar een stukje terugrijden, we hadden daar iets dat op een restaurant leek gezien. En dat was het ook, een Indisch restaurant: Ristorante Locanda Del Re sapore dell’india. Ach, waarom ook niet, het was uitstekend!
Van daar ging het dan eindelijk richting het top hotel "Albergo Ristorante Croce d`Aune" waar we de volgende twee nachten zouden doorbrengen. En top was het, propere (schone voor onze Nederlandse vrienden) en ruime kamers met terras met zicht op de bergen, een bar (van hoogst belang voor mij, voor de koffie welteverstaan), schitterend "Wellness center" (klein maar fijn) met grote panoramisch ramen van waaruit we onze eerste sneeuw van het jaar gestadig zagen neerkomen, een top restaurant en een kok, daar kwamen we later achter, met een groot aantal sterren op zijn naam en dat was aan het eten te merken.
Dag 1 in het hotel was dan ook dat en enkel dat: Bijpraten in de Wellness, onder de bubbels van het euh... bubbelbad? Bijpraten in de sauna, bijpraten in het stoombad, bijkomen in de rustzaal met meditatie muziek en, op den duur vervelende, vogelzang... Warme douche, ah ja, koud kom ook, even niets doen op het balkon van de kamer starende naar de nog steeds copieuze sneeuwval, om dan rustig twee verdiepen af te zakken naar de bar om met de bende te aperitieven. Voor mij was dat een niet alcoholisch pintje, geen alcohol meer voor mij en dat heeft niets te maken met AAA of zo.
Tijd voor het avondeten, en dat was top niet alleen qua kwaliteit maar ook qua presentatie.
Et voilà, dag 1 zat er ver op en na een afzakkertje, voor mij alweer zonder alcohol, vertrok ik, zodra ik op bed lag, naar Unelmamaa.
Uiteraard werd ik op ochtend 2 veel te vroeg wakker, zalig. Naar de bar natuurlijk, wachtende op de bende met een "caffè macchiato caldo", een wandeling buiten in het slechts beetje sneeuw dat was blijven liggen, kijkende naar de sneeuwruimers die toch maar voor alle zekerheid de weg vrijmaakten en zout strooiden, de 2mm sneeuw was snel geruimd maar toch kwamen ze nog een keer of 3 langs, je weet maar nooit.
Het hotel ligt op ongeveer 1000m, 200 meter hogerop lag er echter dik 40cm, daar moest ik dus zijn.
Na een uitgebreid en zeer degelijk ontbijt trok onze bende richting Feltre.
Na een korte wandeling door de mooie stad stond een bezoek aan de lokale bierbrouwerij op het programma. Gemotiveerd maar een beetje verveeld door het feit dat ik dus geen alcohol meer drink (voor de curieuze neuzen: ik krijg migraine van alcohol) kregen we een mooi geleid bezoek door 1 van de laatste niet H**n*k*n of *nt*r br*w, 100% Italiaanse brouwerij. Heel historisch gedoe dat ik hier niet ga vertellen, voor wie interesse heeft kan hier meer informatie vinden (uitsluitend in het Italiaans echter).
Op het einde van het bezoek mochten we 2 biertjes proeven, niet veel maar wel 2 zeer degelijke bieren met 100% Italiaanse ingrediënten. Proeven deed ik uiteraard wel. De uitgang was zoals in de wegrestaurants langs de autostrades en de luchthavens via de shop. Ik liet me verleiden en kocht een sixpack niet alcoholische bieren en een T-shirt, van T-shirts krijg ik ook geen migraine.
Een diner in het restaurant van de brouwerij, best goed trouwens, en dan weer richting Wellness, niets doen kan toch ook zalig zijn.
Na alweer een fantastisch diner in het hotel vonden we al relatief vroeg ons hoofdkussen, de volgende ochtend was min of meer een Déjà-vu van de vorige ochtend met iets meer sneeuw.
Ik had mijn zinnen al op de reis naar huis gezet maar de groep dacht daar ander over. Nog even gaan kijken naar de skipistes waar een groep skiërs "telemarken" demonstreerde. Na een half uurtje staren naar die rare skiërs begon het bij mij te jeuken en ging toch even piepen wat een paar uurtjes skiën moest kosten. Ik had echter niets mee natuurlijk en ski's huren kon daar niet, dan maar een chocolademelk...
"We vertrekken" riepen de groepsleiders (de dames..., leidsters dus) dus daar gingen mijn zinnen weer, richting thuis, ruim 5 uur rijden. Nope, eerste "even" langs Belluno waar 1 van de koppels woont. Ik dacht middageten en dan weer mijn zinnen, weer mis, eerst een stukje van de stad bezoeken, dan pas middageten en dan pas mijn zinnen. Het was wel de moeite, het verlengde de reis wel met een half uur maar reed daarna zonder stoppen naar huis.
Et voilà!
Ah, ik herinner me weer waarom ik de titel "Uitstel is geen afstel" gebruikte. Het is sinds onze thuiskomst slecht weer en dat blijft nog minsten een dag of vier, vijf zo. We moeten het snoeien van de olijfbomen dan ook uitstellen, niet afstellen. Meer was het niet.
Keep smiling
Pax et Bonum
Herfstige winter