Fratticiola Selvatica ligt op een heuvel op 670m boven de zeespiegel. 

Het had ooit de naam “Fratta”, later werd dit “Fratticiola Cordicesca” (naam van Lombardische oorsprong). Pas later werd Fratticiola Selvatica genoemd.

De term Fratticiola is afgeleid van “struikgewas”,  ondoordringbaar gebied van bramen en onkruid, de term "Selvatica", wild geeft aan dat het land, omgeven door bossen moeilijk te bereiken was. Zoals u kunt zien is de ligging van Fratticiola, met een prachtig panoramisch uitzicht op het omliggende gebied, fantastisch.

Leuk detail: de lokale bevolking beweert dat "Selvatica" eerder slaat op de lokale kolenbranders en houthakkers.  Die gingen hun waar verkopen in de vallei en hingen dan aan de bar wat wel eens tot schermutselingen leed.  Zelfs nu nog worden we wat raar aangekeken als we aan mensen uit de streek vertellen dat we in dit gezellige dorp wonen: "Bij die wilden?"...

Het kleine dorp wordt gekenmerkt door een zeer bijzonder klimaat: de winter is vrij koud en wordt geteisterd door de noordenwind; de zomer daarentegen wordt gekenmerkt door een droog en aangenaam klimaat (vooral bij zonsondergang).
In het verleden was de belangrijkste activiteit het maken van steenkool: de mensen maakten gebruik van de rijkdommen van het gebied en begonnen grote hoeveelheid kolen te produceren.

Vandaag de dag wordt deze activiteit jaarlijks gefeest, bekend als het “Festival van de spaghetti Carbonai" (Festival van de Spaghetti van de kolenbranders).  

De zeer oude oorsprong van het dorp wordt bevestigd door de beschrijvingen opgenomen in het kadaster van 1383 en talloze pagina’s in de annalen van Perugia en dateert uit de zesde eeuw voor Christus. Een bronzen gesp, nu bewaard in het Archeologisch Museum van Perugia, bevestigd dat opnieuw.
In de Middeleeuwen werd het een versterkte burcht:  vier torens, de muren, de put en stortbak, hebben de eeuwen overleefd.
 
Omdat de site is gelegen op de grens met de machtige Gubbio, werd het kasteel door hun bezet en de gemeente Perugia, voorzag het van een stevige defensie om het gebied veilig te stellen.
 
Tijdens de oorlog tussen het pausdom en Perugia (1405 – 1406), werd het kasteel verwoest, maar in de volgende eeuwen meerdere keren gerestaureerd en liet Perugia de herbevolking van het dorp toe, dankzij de diverse vrijstellingen van belastingen te geven aan de mensen die er zouden gaan leven.

De parochie van San Pietro

De kerk van San Pietro dateert van voor de veertiende eeuw en is het werk van een onbekende architect. Ooit lag ze netbuiten de muren van het kasteel van Fratticiola, maar later werden de muren uitgebreid en kwam ze erbinnen te liggen. Door de eeuwen heen heeft gebouw structurele veranderingen heeft ondergaan, dankzij de aanwezigheid van de Ridders van Malta, wie de kerk facineerde. De kerk heeft een gewelfd schip en is versierd met twee schilderijen, waarvan één schilderij de opstanding van Christus uitbeeld.

Er zijn ook een standbeeld en een fresco van de heiligeMaagd uit 1610. Aan de linkerkant van de pastorie zie je de kapel van het Heilig Sacrament.

Aan de rechterkant van de gevel zie je de klokkentoren. Het schild boven de deur getuigd van de aanwezigheid van de Ridders van Malta.

De oorsprong van het gebouw is heel oud. Zeker is dat St. Peter lid was van de kerk van San Fiorenzo in Perugia en erkend als matrix van de abdij kerk van San Salvatore van Monte Acuto. Het was in 1580 dat de kerk, in de deugd ‘van een stier van Gregorius XIII, kwam onder de heerschappij van de Commanderij, namelijk Precettoria van St. Justin de religie van Malta. St. Peter bleef drie eeuwen onder controle van de orde waarin restauraties las. De Ridders van Malta beloofden te betalen voor het onderhoud van de kerk en daarom had het recht om zijn voorganger te kiezen. Sinds 1927 de parochie onafhankelijk werd en sinds de benoeming van de pastoor het viel op de aartsbisschop van Perugia.

Chiesa Madonna delle Grazie

De kerk, gebouwd door een onbekende architect, is van voor de veertiende eeuw, zoals vermeld in “Liber edificiorum” van het klooster van San Pietro – Perugia. Het werd buiten de muren van het kasteel van Fratticiola gebouwd en vanwege de slechte staat onderging het  renovaties in 1332, in 1774 en tussen 1960 en 1965. De laatste restauratie gaf de kerk zijn huidige uiterlijk. Het L-vormig plan is te wijten aan de ontmoeting van twee kleine schepen bedekt met tongewelven.

La “RASSEGNA DEL MULO E DEL CAVALLO DA SOMA”

Samen met het voorbereiden van de “koken van de kolen” is de ezelsmarkt een van de belangrijkste evenementen van het jaarlijkse dorpsfeest. Deze evenementen en het feest zelf hebben een naam gemaakt voor Fratticiola Selvatica, in Umbrië, maar ook ver buiten haar grenzen.

Het historische belang van dit dorpsfeest is niet zomaar iets uit het verleden, maar jaarlijkse herinnering aan de moeilijke omstandigheden waarin de inwoners leefden, en aan het echt bergleven.

Nu nog leven vele “Fraticiolezen” van houthakken, de verwerking ervan of zelfs het branden van kolen.

"Il Mulo", HET MUILDIER: "questo sconosciuto" (Deze onbekende)

Een muildier (ook, zij het minder gebruikelijk, muilpaard geheten) is een kruising tussen een paardenmerrie (Equus caballus) en een ezelshengst (Equus asinus).

Muildieren en muilezels zijn geschikt als lastdier omdat ze de goede eigenschappen van paard en ezel combineren. Ze combineren de zachte, veilige tred, de volharding en de intelligentie van de ezel met de kracht en het doorzettingsvermogen van het paard; bovendien stellen ze lagere eisen aan het voedsel dan een paard. Over het algemeen hebben muilezels naar verhouding meer kracht dan een paard van hetzelfde gewicht. Ze zijn echter spreekwoordelijk koppig.

De uiterlijke kenmerken van een muildier zijn een vermenging van die van paard en ezel. Meestal heeft de hybride meer kenmerken geërfd van de moeder dan van de vader. Zo lijkt een muilezel meer op de ezelin dan op de paardenhengst. Zowel muildieren als muilezels hebben een staart die lijkt op die van een paard. De hybriden hebben bovendien de schouderhoogte van het paardenras en de grove vacht, de kop en de oren van een ezel.

LA SAGRA DELLO SPAGHETTO DEI CARBONAI

De redenen waarom werd besloten om dit festival te organiseren, begin in de jaren ’70, worden gevonden tussen de geschiedenis en tradities van de laatste "Fratticiolesi". Fratticiola is een land opgericht door houtskool, omdat de geografische kenmerken en daarom zijn flora geschikt voor het werk van de houtskool waren. Zelfs vóór de geboorte van het festival in Fratticiola was altijd, voor het feest van de patroonheiligen Peter en Paul op 29 juni, organiseerde een dag van feest, waar proloco voorbereid en gratis verspreid onder alle bezoekers spaghetti carbonara. We herinneren ons nog de mooie slogans bedacht voor de gelegenheid (uiteraard hebben die meer effect in het Italiaans, of beter in het "Fratticiolees"): “ Per chi vol magnè n'o spaghetto c'è” (Voor wie wil eten is er spaghetti), “ Per la vita troppo cara uno spaghetto alla carbonara ” (is het leven te duur? dan is er altijd spaghetti carbonara), “ La ProLoco con rispetto offre a tutti uno spaghetto” (De proloco offreert met respect aan iedereen een spaghetti) .Er Vergeet niet dat de belangrijkste momenten van het festival zijn de herziening van de muilezel en de verpakking paard, de Palio del Carbonaio (Een heuse ezel-koers!) en in de afgelopen jaren een mooie fototentoonstelling in het centrum van het land en de picturale en fotografische wedstrijden om de schoonheid van artistiek verbeteren ons land.