Eergisteren werd er weer eentje groter
Maya, de "middelste" kreeg er weer een jaartje bij, 23 is de nummer nu... Ik zie ze nog rond huppelen met haar blonde krullen en haar kleine zus pesten en pitsen. Ondertussen zijn het allemaal jonge dames en ze samen met hun... euh... compagnons over de vloer krijgen was super gezellig.
Da's direct 6 man plus wij twee, en toch stond ik zonder het goed en wel te beseffen de afwas te doen, wat is er toch gebeurd met de Italiaanse tradities...??
Ach, ondertussen luisterde ik naar de grappige gesprekken tussen jonge, geweldige mensen die hun weg zoeken in deze steeds absurdere wereld. Het zijn strijders en ze trekken hun plan, er zijn nog veel bochten in hun parcours en dus nog veel verrassingen, dat maakt het ook allemaal wat leuker.
"La Mamma" Loredana had heel de namiddag in de keuken gestaan: Torta Rustica, Lasagna en Saltimbocca alla Romana had ze met liefde geprepareerd en het was zoals altijd geweldig.
Diezelfde dag waren Loredana en ik nog de hele voormiddag bezig geweest met het opfrissen van Lori's ouderlijke huis in de vallei. De jongste woont daar, mooie tuin rondom, maar groene vingers hebben zij en haar wederhelft niet echt en bovendien werken ze beiden volle dagen. Dus mijn stoute schoenen, bosmaaier, haagschaar, vree grasmasjien en stoute schoenen in de Panda gesmeten en richting Bosco.
Het ging allemaal perfect: haag gesnoeid, gras afgereden, onkruid uitgedaan... Dan bleef er enkel nog de achterkant buiten de omheining waar veel wilde en stekelig onkruid groeit. Geen probleem, bosmaaier op "extreem" en ik was er al relatief snel mee klaar. Nog even afwerken met het serieus grasmasjien... Tot de motor net iets te explosief werd en de klep letterlijk ontplofte en een net zo serieus gat in het motorblok maakte...
Ach, 12 jaar hard labeur, het is eigenlijk niet te verwonderen en ik heb toch niets anders te doen, bezig blijven is de sleutel om jong te blijven...
Ondertussen is de nieuwe motor reeds besteld, de oude gedemonteerd en nu is het ongeduldig wachten op de levering om alles weer te monteren en te genieten van het oude, nieuw speelgoed. En het is dringend, want met het "regen-zon regen-zon regen-zon regen-zon"-weer van de laatste weken begint het gras, en niet alleen, nieuwe hoogtes te kennen.
En eigenlijk was er helemaal geen regen voorzien dezer dagen. Ik weet niet wat die weervrouwen en -mannen drinken of smoren maar ze zitten er toch iets te dikwijls neffest... Vanochtend was ik alweer vroeg en fris (ahum, niet echt fris) uit de veren rond 5u, gretig om te beginnen aan de nieuwe schommel (nope, is nog altijd niet gebeurd), het regende echter pijpenstelen en gezien het grote stukken zijn moet veel van dat werk buiten gebeuren, dan maar efkes genieten van een extra jat cappuccino en een bladzijde of 10 in het boek "What the Nurces saw"
De zon komt er nu eindelijk wel door, binnen half uurtje zal alles wel droog zijn, schuifaf here I come!
Dat is het zo'n beetje zo net voor het weekend. Rustig weekend wordt dat, Loredana, de jongste, mijn nichtjes en schoonzus gaan een weekendje naar Malta, ik mocht niet mee...
Keep smiling
Pax et Bonum
Bende dochters en explosieve motor