Meester bakker Louis
Het was in het verre 2003, 21 jaar geleden (tellen dat kunnen jullie ook natuurlijk...)
Maar laat me beginnen met het begin sinds de vorige post
De reis naar het Belgische land voor de trouw van mijn nicht...
En wat een fijne ervaring, niet alleen en zozeer voor de trouw dan niet om mijn naaste familie terug te zien. Dit keer in het bijzonder mijn ma. Zonder in details te treden: zo'n week voor mijn vertrek kreeg die barslecht nieuws. Nieuws dat ons vanaf nu zal bezig houden, of misschien niet... Klinkt misschien raar maar om de privacy van mijn "moeders", zoals ik ze altijd noem, te beschermen vertel ik niet wat er precies schort.
Feit is dat zowel mijn zus als ik paraat zullen blijven. En bij deze wil ik "sis" ook uit de grond van mijn hart bedanken voor alles wat ze al deed, doet en blijft doen voor mijn ma. Het weegt al heel wat jaren die afstand die er tussen mij, mijn ma en mijn zus zit. De prijs van het "in het buitenland wonen" veronderstel ik, iets waar ik nooit aan tilde vroeger, maar leeftijd en gezondheid brengen daar dus wel degelijk verandering in. In mijn planning komen er dan ook zeker nog 2 of 3 vluchten Perugia - Charleroi de volgende 3/4 maanden. Wanneer zal van een aantal factoren afhangen, liefst als we geen gasten hebben (we hebben 2 pauzes van circa een week ingelast dit seizoen en we stoppen vroeger dan voorzien), doch, alleen het lot weet of dat zal lukken. Het kan dus wel zijn dat ik plots een dag of 2/3 moet vertrekken. Geen nood, Loredana is hier om voor jullie te zorgen.
Maar terug naar het trouwfeest, zij het kort want ik moet stilaan de voorbereidingen treffen voor het avondeten van de gasten. De ceremonie was eenvoudig en kort waarna ik mijn andere nicht, haar lief, mijn ma, mijn jongste en mijn Madam meenam op restaurant, De Schandpaal genaamd.
Eindelijk dat "koningshapje" gegeten dat ik mezelf al jaren beloof maar telkens vergat te gaan eten.
Gezellige samenzitten en grappige verhalen vertellen en horen. Tenslotte zie ik mijn nicht zelden meer dan een keer of iets meer per jaar. Ze komt eindelijk een weekje eind september met haar vriend, en misschien mijn ma, hopelijk. Onze deuren zijn dan gesloten, na 20 jaar 5 a 6 maanden 7/7 wil ik meer tijd vrijmaken voor mijn naaste familie en indien mogelijk ook naaste maten.
Het trouwfeest was dan weer helemaal iets anders... Verkleed... Aanvankelijk dacht ik "shit, wa gan'k na aandoen?"... Maar na een beetje zoeken samen met mijn Romeinse was de keuze ineens evident: "Romeinse Keizer met zijn Romeinse wederhelft!".
Heel kort: we hebben nog eens gedanst na zoveel jaar en Loredana en ik kregen de prijs van "best verkleed koppel"! Wisten zij veel dat wij elke dag zo rondlopen...
De dag erna ging het na een brunch met zus, schone broer en moeders alweer richting luchthaven van Charleroi, mits een kleine vertraging zaten we 's avonds alweer een bordje pasta te eten in ons stulpje.
Back to Minneke en Meester Louis en ook Irène
...2003 dus... Pioniers van La Vallata, en niet alleen als gast, dus ook als meester. Het was Louis die ons de eerste knepen van het vak leerde onder het allesziende en kritische oog van Minneke (was en is ook nodig, het is ne "kerel").
Ik keek er allang naar uit en plots stonden ze hier. We herbegonnen waar we 21 jaar geleden mee afscheid namen: 2 enorme "bulderlachs"!
En wat een enorme voldoening als de meester bakker en zijn wederhelft je feliciteren met je brood met de woorden: "je brood is fantastisch"...
Een uitzonderlijk goede meester dus, en deze keer was de leerling voor één keer ook een goed...
Merci Minneke, merci Louis!
Ook Irène kwam na 5 jaar nog eens checken of alles nog in orde is. Dit keer met een bevriend koppel en dochter Anne. Schitterende mensen al luistert Irène niet naar mij, deels omdat ze koppig is, deels omdat ze oorpijn heeft... Maar ze wil niet naar de apotheker, of misschien ging ze vandaag eindelijk wel, ik zal het straks wel "horen".
Allemaal samen een schitterende groep vervolledigd door Filip, mijne links-back!
Weer meer
Het weer... is eindelijk aan het beteren en de temperaturen in stijgende lijn. Vandaag is de eerste gast het water ingedoken en hij zij "dat het goed was"!
Het zwembad ziet er proper uit... Niet...
En dat heeft alles te maken met problemen met de skimmers (oppervlakte-filters). Vorig seizoen was er via die skimmers een lek, dat werd gerepareerd... Maar nu blijkt dat het nog erger is en één van de 2 is bovendien verstopt. Een gespecialiseerd bedrijf werd verwittigd en komt zo snel mogelijk de nodige interventies doen, maar het is hoog seizoen voor zwembaden, het kan nog even wachten zijn. We doen er ondertussen alles aan om de waarden van het water perfect te houden maar filteren via enkel de bodem-lijn maakt dat het water niet perfect doorzichtig is...
Wel "zwembaar" dus, volgens mijnen links-back... Morgen waag ik zelf een duikje om het voorbeeld te geven ook al ga ik er normaal nooit in voor het buiten +30°C is...
En natuurlijk begaf de oude zwembad-robot het vandaag ook nog eens, terminaal... Nieuwe is al besteld, met een beetje geluk is die er morgen al.
Het gras staat nu in ieder geval altijd perfect, de zitmaaier is nu mijn meditatie-masjien!
Alez, ik ga vush doen, de Meester en kompanen laten we niet wachten!
Keep smiling
Pax et Bonum
5 jaar later, 20 jaar later...