Geen lach teveel, bulderlach
Ondertussen al vele jaren geleden, 8, 9, 10..., ik weet het niet echt meer en ik heb geen zin om het op te zoeken, reed hij voor het eerst de parking op...
Ik zag het meteen aan zijn oogjes, "dit is nen deugniet, dat wordt lachen", en dat werd het.
Als snel hadden we door dat we elkaar waard waren in het verkopen van zever, en die zever werd meestal vergezeld van een Bulderlach die ze in het dorp, een kilometer verderop, ook konden horen.
De gesprekken waren ook vaak heel interessant en serieus. Wim vocht allang, ik vertelde hem af en toe dat ik nooit zo moedig zou zijn als hij was, want dat was hij: ongelooflijk moedig en sterk.
"Hier kom ik om tot rust, om te komen en te lachen en kan ik mijn gedachten eens op iets anders zetten" deelde hij af en toe met mij. Ik voelde mij altijd enorm vereerd als hij dat zegde en ik ben hem dankbaar dat we iets hebben kunnen betekenen voor hem.
Wim, merci maatje, merci voor je altijd fijne gezelschap, merci voor je besmettelijke lach, je interessante verhalen, je "gezang" telkens je in het frisse zwembad sprong, het meebrengen van je hele kroost en stiefkroost, Liesbet.
Er zijn geen juiste woorden voor dit soort momenten, ik ga het dan ook hierbij houden.
Goede reis Sir Wim, ooit lachen we weer samen, bulderlachen!
Onze meest innige deelneming aan heel de familie
Rust in vrede Sir Wim!