Zodra het seizoen gedaan is is het voor ons vakantie, of toch niet echt…
Er zijn er wel wat die dat echt denken maar niets is minder waar. Dit jaar heb ik wel al veel vaker op het vliegtuig gezeten, alez niet echt op hé, dat mag niet, dan andere jaren, wat vaker naar België. De moeder wordt wat ouder en door wat gedoe met haar gezondheid is wat vaker op bezoek gaan dan normaal..., euh... maar normaal.
Nee, daags nadat de laatste gasten vertrekken zijn wij alweer aan het werk met zoveel andere dingen. Het opruimen van alle meubelen die we zelf niet gebruiken, de appartementen schoonmaken, kleine en grotere reparaties uitvoeren, het zwembad afsluiten, de terreinen schoonmaken, niet alleen de olijfboomgaard, bijna 5 hectaren met andere woorden.
En dan is er die fameuze verrassing... Gezien we ons vaak vervelen hebben we besloten nog anderhalve hectare bij te kopen. Op ongeveer de helft daarvan staan 185 biologische, productieve olijfbomen. Op een kwartiertje van La Vallata ligt dat mooie stuk land. We dachten er allang aan om te investeren in landbouwgrond, want land is leven, land is het verleden, heden en toekomst en dat weten de multinationals maar al te goed, ze kopen meer en meer landbouwgrond op en dat is een zorgwekkende ontwikkeling... Ik ga daar niet verder over uitweiden, het is vrij simpel, 1+1...
Er was ook de bijeenkomst van onze groep vrienden, dit keer in Tirana, Albanië. Zeker de moeite waard al hebben we, zoals het Italianen siert, meer uren aan tafel gezeten dan uren de toerist uit te hangen. Een aangename en veilige stad, volop in, vooral toeristische, ontwikkeling. Eigenlijk is de Albanische geschiedenis op zich interessanter dan Tirana al moet ik zeggen dat de “koude oorlog bunker” met meer dan 100 kamers in zo’n vier ondergrondse verdiepingen wel indrukwekkend is. Het eten in de restaurants is zeer degelijk en relatief goedkoop, de sterren van de hotels wat overdreven maar gezien de vele nieuwe hotels die er bijgebouwd worden zal dat in de nabije toekomst naar alle waarschijnlijkheid verbeteren.
Terug naar het land. Het plukken van de olijven laat op zich wachten. Eind september en de eerste paar weken van oktober regende het veel en frequent. Goed voor de natuur, dat wel, de olijven zogen echter veel van dat water op met het gevolg dat de “resa”, de opbrengst olie per 100 kilo olijven, nog altijd relatief laag is. 7 a 9 kilo, dat is te laag en dus wachten we op kouder weer en wat wind zodat de olijven “uitdrogen”. Ze drogen natuurlijk niet uit, het wil alleen maar zeggen dat ze meer water afstoten wat resulteert in “lichtere” olijven en dus meer olie per 100 kilo... Alez, we wachten op een “resa” van 12 a 15 liter per 100 kilo.
Volgende week beginnen we er echter sowieso aan. We hebben Workaways opgetrommeld om te helpen bij het plukken en we willen natuurlijk niet dat die hier met hun vingers zitten te draaien. Dus wat de opbrengst ook is, dinsdag of woensdag is het zover: van zonsopgang tot zonsondergang tussen de olijfbomen. Dit jaar zijn dat er zo’n 425...
Vandaag is het “rustdag”. Onze jongste en haar aanhangsel vertrekt op reis voor een kleine maand, China en Thailand zijn de bestemmingen. Ik wilde eigenlijk mee en dat mocht van de dochter, niet van de moeder echter: “Olijven plukken” zegde ze... damn... Dus die brengen we vandaag naar Rome en daar profiteren we dan van om wat vrienden en familie te bezoeken in deze prachtige en eeuwige stad.
Ook hout hebben we “gesprokkeld” wachtende op de olijvenpluk. Dat zijn 2 vliegen in 1 klap: ieder jaar zagen we dode bomen neer terwijl we stuk voor stuk alle... euh... stukken land onderhouden. Bij zo’n schoonmaak sneuvelen er ook ook levende bomen (sorry Gaia, ah nee, die beschermen alleen dieren zeker?) om plaats te maken voor de sterkere bomen. Daar is ook een andere reden voor maar ik denk dat velen niet eens tot hier geraakt zijn met lezen dus laat ik het hierbij.
Ah ja, ik heb ook nog een nieuwe (niet beschermde) schutplaats gezet voor ons nieuw landbouwmateriaal. We willen stilaan meer aan duurzame landbouw doen. Op keine schaal, doch, alles met de hand blijven doen wordt fysiek stilaan zwaar, dus wat nieuwe mechanische hulpmiddelen konden geen kwaad.
Het weer is nu al een paar weken weer (yep) fantastisch. Frisjes ’s nachts maar schitterend en zelfs warm overdag. En dan komen de herinneringen van een, alweer, fantastisch, gezellig en met veel gebulderlach seizoen naar boven en denken we al af en toe na over het volgende seizoen. Wie ons volgt zal al weten dat we de vroegboekkorting verhoogd hebben en dat heeft succes. Het is dus best niet te lang te wachten met boeken, veel periodes beginnen al goed gevuld te zijn.
Een belangrijk nieuwtje dat we eigenlijk niet echt hebben gepromoot: in juli en augustus geen vaste aankomst- of vertrekdag meer!
Wel een minimum verblijf van 1 week.
Waarom? Om dat ik het zeg! Ma nee, ook daar is een duidelijke reden voor. We worden ook een dagje ouder, en dit iedere dag, en de maanden juli en augustus werden zwaar, vooral op die fameuze zaterdagen, de verplichte aankomst- vertrekdag. Het was dan niet uitzonderlijk dat we alle appartementen op diezelfde dag moesten schoonmaken, zwembad, keuken, terrassen, speeltuin, enz. Binnen een veel te korte tijdsspanne. En dan ’s avonds voor een bende zotte toeristen koken, bedienen, entertainen, afruimen, keuken opruimen en kuisen, te laat naar bed, wekker om 5u...
Door geen verplichte aankomst- vertrekdag meer de handhaven zullen de zaterdagen minder zwaar worden. 2025 zal een testseizoen worden wat dat betreft. We zien wel wat het geeft en passen ons in 2026 desnoods aan.
Alez, ik ga stoppen want ik moet mij nog douchen en mijn jongste is al aan het WA’pen om zeker te zijn dat we haar, en haar aanhangsel, op tijd oppikken. Eigenlijk een dik half uur vroeger dan nodig is want ze weet dat “papa onderweg graag stop in zijn favoriete bar voor een cornetto en cappuccino”...
Ah ja, PS: er is ook nog een heel verhaal over social media en promotie, doch, dat zal voor een andere post zijn. Laat het mij voorlopig hierbij houden: mijn jeugdige vrienden, dochters en kennissen beweren dat we (nog) presenter moeten zijn online... En we weten allemaal hoe plezant dat ik dat vond... Swat, je vindt ons nu ook op TikTok en we zaten al op Instagram. Bezoek, like, deel... Merci!
Keep smiling
Pax et Bonum
Zodra het seizoen gedaan is, kilo's olijven, 185 bomen bij, China en Thailand, juli en augustus