De tijd gaat snel... Gebruik hem...

Laat me beginnen met Tijd (Tyt)

Misschien wel het grootste vraagstuk aller... tijden... Wat is tijd eigenlijk?

Het is een beetje tegenstrijdig, doch, iedereen staat er weleens bij stil.  En toch, waarschijnlijk niet genoeg...
De laatste jaren drong het echter tot me door dat we veel te snel leefden, teveel deden in te weinig... tijd.  En terwijl we denken dat we die tijd goed besteden is dat meestal niet het geval in onze "moderne" maatschappij. 

Ik ga hier niet de filosoof uithangen hoor, ik vind trouwens dat ieder zijn eigen filosoof is. Maar (hehehe), er valt wel veel over te zeggen. 

In juni woon ik 24 jaar in Italië, alles bij elkaar zo'n 28 jaar in het buitenland, ondertussen meer dan de helft van... mijn tijd...  Sinds Fratticiola Selvatica heeft La Vallata zowat altijd vooraan gestaan wat tijd betreft, en dat heeft haar vruchten afgeworpen, het heeft ook heel wat pijnlijke momenten afgeworpen en wie weet is deze periode in mijn leven wel de moeilijkste sinds het gaan van mijn vader.

Iedereen komt op dat punt te staan dat onze ouders oud worden ook al willen we dat niet altijd zien en/of aanvaarden.  Zien doe ik het nu wel, hoe hard dat ook is.  Ik aanvaard het ook maar ik kom erachter dat ik er niet zo goed mee om kan gaan. 

Afstand is daarin een enorme factor.  Ik haat het om aan de telefoon te praten en doe dat dan ook niet echt veel, of niet genoeg.  Dus probeer ik mama in België te bezoeken, ik ben net terug en ben alweer aan het kijken om weer via Rome naar Brussel te vliegen.
Tijd... We weten het niet echt, of misschien wel en willen we het niet laten doordringen, want je blijft toch altijd hopen dat er nog veel van is.
Het is in die momenten dat je je "vorige tijd" gaat analyseren en dat je je begint af te vragen of je hem wel goed ingevuld hebt.  Schuldgevoelens heb ik niet, spijt wel.  Spijt dat ik al die jaren altijd dacht dat er tijd genoeg was, en nu vrees ik dat dat niet zo was.

Tussen twee bezoeken in ben ik stil en hou me bezig met alles wat er te doen is. Tussendoor wil ik nu wel dat de tijd snel gaat en stilzitten helpt daar niet bij, niet dat ik dat al veel deed.

Alez, swat, ik ga erover stoppen.  Ik wil ook geen trieste emoji's of zoek geen moed en al zeker geen medelijden, maar wie me kent weet dat ik een open boek ben, emoties delen helpt, ze opkroppen maakt je alleen maar ziek.

Deur

Terwijl ik mijn tijd invulde kreeg ik eindelijk, de ondertussen "fameuze", deur af.  Eigenlijk vorige week al en ik zou er een post over maken.  Het bezoek aan België kwam er echter tussen.  "Beter laat dan nooit", alweer iets met tijd. 

Fiumicino (Rome)

Aeroporto Leonardo da Vinci, Fiumicino, Roma.  We zagen de Nationale luchthaven van Rome redelijk vaak de laats 12 maanden, niet alleen voor het bezoeken van het "vaderland", ook voor een paar "vrije tijd" reizen.  Vanaf eind maart wordt Perugia International Airport weer prioritair daar de vluchten naar België dan weer aanvangen. 
Via Fiumicino naar Zaventem, ik vind het eigenlijk wel aangenaam ondanks de 2.30u reis die we moeten maken.  In Brussel wordt ik opgehaald door taxi zus en in 10/15 minuten ben ik in het hotel zus, met vol pension. 
En in Fiumicino, alez eigenlijk in Ostia, 10 minuten daarvandaan, is er "Il Frantoio", een restaurantje dat onze locale gids en vriend ons liet ontdekken.  Basis menu €10, voorgerecht en hoofdgerecht met bijgerecht, top kwaliteit en gezellig. Dat is natuurlijk ook weer een goede reden om via Rome naar België te reizen.

Nonkel Andre en mijn Tante, die heeft Tyt zat

(hihihi. Binnenpretje, de betrokkene herkend het wel)

Ik ging er vaak "spelen" als kind en jonge ket.  Het was altijd uitkijken naar die weekends bij Nonkel Andre en de altijd glimlachende tante Tyt.  Met de tijd, jawel, was er minder tijd, ander leven, veel buitenland en evenementen in het leven die afstand creëren. 
Het was letterlijk decennia geleden dat ik nog eens rustig met hun aan tafel zat, met een overigens excellent diner, en we konden bijpraten over vanalles en nog wat, luisteren naar de fantastische verhalen (en geloof me, dat is een understatement) van de nonkel.

Ename

Totaal onbelangrijk: al sinds een paar reizen naar België geleden is Ename nu mijn favoriete bier.  Fris en sterk sprankelend met een delicate, doch, uitgesproken smaak. Ik zou ook kunnen zeggen: "Met een parfum van dennenhout en een vage nasmaak van aardbeien" maar dat is niet zo, dus niet. 

Meer bos is beter

Terwijl Loredana en ik in koudere oorden vertoefden werden de bomen en planten voor de herbebossing geleverd.  Gisterenochtend maakte ik alvast het land waar dat alles moet komen "schoon" en in de namiddag begonnen we met het plannen van het... planten. Het werd echter snel vrij fris, om niet te zeggen koud, we doen zo meteen voort en dan is er het graafwerk.   Ruim 100 stuks waarvan zo'n 25 bomen die wat grotere gaten nodig hebben, dat wordt zweten want de zon is al van de partij en in die zon is het, awel ja, relatief warm.

Terwijl we het planten planden kregen we een inval: "Wat als we de Yurta (Mongoolse tent) nu eens middenin die herbebossing zetten?", met een adembenemend panorama op de vallei.  En zo zal het waarschijnlijk zijn al is het plan Yurta met een zestal maanden verlaat daar ze niet op tijd geleverd kon worden voor dit seizoen.  Er zou ook niet genoeg tijd geweest zijn (daar heb je het weer) om het "podium" en het terras te bouwen voor de Yurta.

Bon, genoeg gezeverd.  Behalve van de herbebossing kan je in dit filmpje een beetje volgen wat er zoals gebeurde en even de tijd stilzetten.

Keep smiling
Pax et Bonum